Monstersnoek tijdens de European Pike Masters 2021

European Pike Masters 2021

Hoe werkt dat nu zo’n online competitie? Zodra je een snoek vangt, onthaak je deze en neem je een foto van de linkerzijde van de vis liggende op officiële meetlat. Hierbij plaats je het startnummer goed in beeld. Daarna neem je nog een foto van de vis, vastgehouden door de visser en breng je de linkerzijde van de vis weer goed in beeld. Ook nu weer met startnummer. Zo kunnen ze zien dat het dezelfde vis betreft. Deze twee foto’s plaats je dan op de website met je eigen unieke inlogcode. Het systeem is niet 100% waterdicht, maar is een goed alternatief op scheidsrechters en massaal op hetzelfde water vissen. Je moet elkaar ook een beetje kunnen vertrouwen.

Dit jaar waren er 206 teams die zich ingeschreven hadden, verdeeld over 6 poules. Onze Poule D bestond uit 34 teams uit 8 landen. De beste 3 teams van iedere poule gaan uiteindelijk door naar de finale.

Competitie met pieken en dalen

Voor ons verliep deze competitie met pieken en dalen. Ten eerste zaten we krap in de tijd en een redelijk strakke planning was noodzakelijk om er voor te zorgen dat we in ieder geval één keer in de week zouden kunnen vissen. Onze eerste taak was het vullen van de scorekaart met 5 vissen boven de 70 cm. Daarna was het een kwestie van verbeteren. Na de eerste dag van de competitie waren er al een aantal teams in onze poule die ruim boven de 500 cm aan snoek gevangen hadden, dus de uitdaging was om 5 vissen van boven een meter te vangen.

Normaal gesproken vissen wij op de rivier en aangelegen grindgaten en dan actief werpend. We zoeken een school aasvis en gooien de omgeving uit met grote shads, swim baits, jigs, etc. Of we zoeken naar stekken met een interessant bodemverloop, onderwater structuur of andere hotspots voor snoek. Dit is een zeer actieve manier van vissen en dat past wel goed bij onze stijl en persoonlijkheid. In onze omgeving zijn geen poldersloten waar je van de kant kunt vissen en ook geen kanalen of vaarten. We begrijpen dat je met trollen en met dood aas soms meer kunt vangen, maar die vismethodes liggen ons niet zo. Dood aas is, tja dood aas.

Trollen

Maar, nood breekt wet. Met maar een paar beschikbare visdagen was het vangen van grote snoeken een noodzaak en dus moesten ook wij eraan geloven. Trollen dus. Gewapend met groot kunstaas, om toch wat selectiever te zijn op grote snoek, gingen we op pad. Wel met de hengel in de hand zodat je nog wat extra actie aan het aas kunt geven en de aanbeet kunt voelen. Schepnet op scherp en onthaaktangen binnen bereik. De eerste twee sessies leverden ook meteen wel een aantal goede vissen op waaronder een 104 cm, maar de echte grote bleven uit. Bij de derde sessie waren we op een grindgat aan het trollen en vonden we een gebied met aasvis een zeer interessante bodemstructuur. Een smalle onderwater geul van 7 a 8 meter diep, die ongeveer 2 meter dieper was dan het omliggende water. Aan het einde hiervan een steil talud omhoog naar 3 meter water. Oh ja, het lag vol met aasvis.

De eerste keer dat we eroverheen gingen gebeurde er precies niets en zijn we verder gevaren. Wel zagen we een klein schooltje karpers of zeelten in het ondiepe liggen en zat er brasem net onder het wateroppervlakte. We zagen er een aantal springen en draaien. Tijdens de tweede passage liep mijn 25 cm shad vast, of zo leek het. Toen begon deze rustig te bewegen. Toch vis, maar wat dan? Meerval? Deze vis bleef diep zwemmen en nam verder geen lijn.  Ondanks behoorlijk wat druk op de hengel, leek die vis zich niet erg veel van het geheel aan te trekken, totdat de boot en het schepnet in zicht kwamen. Met geweld draaide de vis zich en dook naar beneden. Een gierende slip als gevolg. Na een kort maar hevig gevecht kwam de snoek boven en werd succesvol geschept. Dit was een mooie dikke dame en uiteindelijk bleef de teller op 109 cm staan. Na de foto’s voor het klassement en een korte herstelperiode in het schepnet, zwom ze weer rustig weg. Niet veel later vingen we nog een dikke negentiger op ditzelfde water. Daarmee was ons totaal net boven de 500 uitgekomen en stonden we op een tijdelijke 6^de plaats in onze Poule.

Monstersnoek

De volgende sessie besloten we om het nogmaals op die bewuste plek te proberen. Inmiddels was er ruim een week overheen gegaan en er zit daar relatief weinig visdruk. Net aangekomen ging het kunstaas overboord en werd er koers gezet naar de hotspot. In eerste instantie leverde dat niets op, maar tijdens de tweede passage kreeg Huib beet. Ook deze vis zwom in eerste instantie traag maar diep en met veel gezag. Inmiddels wisten wij wel, dit was een goede vis. Na een lange dril kwam de vis eindelijk boven en dit was een reus.  Zoals zo vaak volgden er nog wat korte sprints maar toen lag ze dan toch echt in het net. Wij hebben een Westin XL landingsnet van 70(B) x (85(L) x 80cm(D) en deze vis liet het net klein lijken. Vuist tegen vuist en een klein dansje van vreugde. Het was duidelijk, met deze vis gaan we echt meedoen om de prijzen.

Terwijl Huib het net vasthield probeerde ik de vis te onthaken. Dit doen we meestal naast de boot met de vis half in het water. Wat een kop had dit beest. Zo’n brede en platte krokodillenkop. De kiewgreep was dit keer lastig omdat de vis simpelweg te groot was en ik één hand nodig had om de bek open te houden terwijl ik met de andere de vis probeerde te onthaken. Onze onthaaktang bleek veel te kort en met mijn arm tot aan de ellenboog in de bek van de vis wist ik de haak eruit te krijgen. Met de vis los van de haak was het nu tijd om foto’s te maken en te meten. Waar zou de teller stoppen? Toch zeker 120 cm, misschien wel meer?

Toen was het voorbij. Ik draaide me weg van de vis om de onthaaktang op het dek te leggen en zie in mijn ooghoek de vis zichzelf uit het net lanceren. Een 80 cm diep net werd tot niets gereduceerd en de snoek landde net buiten bereik van Huib, die nog een verwoede poging maakte om de vis te scheppen. En weg.

Stilte. Een kreet. Een hengel die op het dek gesmeten wordt. Verslagenheid.

Hebben we iets geleerd?

Wat ging er mis? Had er iemand schuld aan deze ontsnapping? Had dit voorkomen kunnen worden? Het zijn allemaal dingen die door ons hoofd schoten.

Uiteindelijk geloof ik niet dat we iets fout gedaan hebben, maar sindsdien onthaken we de vis op het dek. In het net is nog niet gevangen wanneer het om competitie gaat. Het telt pas als die meting en de bijpassende foto’s gemaakt zijn en door de wedstrijdleiding zijn goedgekeurd. Later die dag ving Huib nog een vis van 101 cm bij, die vol op een pelagisch geviste shad knalde. Normaal genoeg voor een feeststemming, maar die dag was het slechts een schrale troost. Uiteindelijk bleef de teller steken op 531 cm. Niet voldoende voor de finale, maar wel voor een mooi avontuur waar spanning, vreugde en drama elkaar afwisselen.